امروز حسابي دلم گرفته
خيلي خسته هستم. بيشتر از تمام عمرم
اما اميد وارم. خيلي اميدوار.......
به زندگي . به آينده... و هميشه به خودم ميگم اگه همه چيز توي اين دنيا فقط يه روياي شرين يا كابوس وحشتناك باشه چه اتفاقي ممكنه بيفته... اگه يه روز بفهميم همه ي زندگي موهومي بوده درست مثل
ريشه ي زوج يك عدد منفي-  بعضي ها موتقدند كه شايد يه روز توي اين روزا ممكنه يه چيز مثل يه شهاب به زمين برخورد كنه و همه چيز نابود بشه.. باور كنيد كه ما بدون زمين نميتونيم هيچ جاي اين جهان خشن زندگي كنيم و مرگ ما حتميه اما اينهارو به خاطر خودم نميگم . دلم ميسوزه واسه ي همه اين همه كار و تلاش و علم و دانشي كه بشر اندوخته. زيبايي بينظير و ذهن خلاق و كنجكاو او و تمام چيزهايي كه سال ها در انتظارش بوده و آزادي كه به واسطه دانايي بدست آورده . اينها چيزهاي كمي نيست. اما حالا ...تنهاي تنهاست فكر ميكنيد توي اين دنياي بيرحمي آيا ميتونه مثل هميشه با نيروي چراغ دانش .اين راه را هم شجاعانه طي كنه؟
نظر شما چيه!؟ من هميشه اميدوارم و در اين مورد هم همينطوره!!